Z amerykańskim czołgiem M4 Sherman dostępnym dla sił alianckich w dużych ilościach, Brytyjczycy postanowili dopasować swoje udane 17-funtowe działo przeciwpancerne do najnowszej wersji Shermana, w nadziei, że uda im się wyprodukować czołg zdolny rzucić wyzwanie budzącym strach niemieckim czołgom ciężkim Tiger i Panther. Wymagające dość znacznego przeprojektowania wieży i z działem zamontowanym na boku, 17-funtowe Shermany stały się prawdopodobnie najskuteczniejszymi alianckimi czołgami II wojny światowej i były w stanie z łatwością zniszczyć wszystkie niemieckie czołgi, które napotkały po lądowaniu w Normandii. Biorąc pod uwagę nazwę "Firefly", nieostrożni niemieccy dowódcy czołgów, którzy zakładali, że ten nowy aliancki czołg jest tylko standardowym Shermanem, czekali na niepożądaną surprize i szybko nauczyli się uważać na dłuższe lufy dział Sherman Fireflys.