To trzytomowe dzieło historii Bizancjum autorstwa byłego cesarza Jana VI Kantakuzena zostało zredagowane wraz z łacińskim tłumaczeniem jezuickiego uczonego Pontanusa (1542-1626) przez Ludwiga Schopena (1799-1867) i opublikowane w latach 1828-1832. Obejmuje ona część tego samego okresu, co dzieła George'a Pachymeresa i Nicefora Gregorasa (również wznowione w tej serii) i te trzy relacje mogą być z pożytkiem porównane. Jan Kantakuzen (ok. 1292-1383) był niezwykły wśród cesarzy bizantyjskich, ponieważ wydaje się, że był niechętny objęciu tronu, a także dlatego, że po detronizacji w 1354 roku pozwolono mu udać się do klasztoru, gdzie napisał tę relację ze swoich czasów. Historyk Edward Gibbon zwrócił uwagę m.in. na samousprawiedliwiający się ton jego wspomnień. Tom 3 opowiada historię od wstąpienia na tron Jana na tron do jego detronizacji i pokonania jego syna Mateusza przez Jana V w 1357 roku. Język: angielski