Tom ten stanowi odejście od dominującego nacisku na religię i wojnę w średniowieczu i wczesnej nowożytności. Zamiast tego książka bada związek między religią a pokojem w kontekście chrześcijaństwa, islamu i judaizmu, zarówno jako ideału, jak i na poziomie praktycznym. Wprowadzenie, które proponuje całościowy model analizy przemocy/niestosowania przemocy – pokoju, zapewnia ramy dla zrozumienia różnych aspektów budowania pokoju w danym okresie. Poruszane tematy obejmują religię i dyplomację, ruchy pokojowe zakorzenione w ideałach religijnych, muzułmański ideał pokoju i rzeczywiste zaprowadzanie pokoju, traktaty muzułmańsko-chrześcijańskie na Wschodzie Ameryki Łacińskiej, politykę papieską w średniowieczu i XX wieku, wyjątkową rolę świętych kobiet, które były rzecznikami pokoju, wewnętrzne dążenie do pokoju w średniowiecznym społeczeństwie żydowskim i to, co napędzało tolerancję religijną w szesnastowiecznej Polsce. Jako całość rozdziały te odzwierciedlają sposób, w jaki różne społeczeństwa reagowały i traktowały "Innego" w kontekście budowania pokoju i przezwyciężyły lukę pojęciową dzięki swojej ideologii, która promowała przekonanie, że posiadają jedyną prawdę. Pokazują, że religia i instytucje religijne mogą służyć jako pozytywny wpływ i czynniki pokoju. Język: angielski