Książka ta operuje dwoma kontrastującymi ze sobą wyobrażeniami Londynu lat sześćdziesiątych: jednym z nich jest nadmiar i komiczna pustka swingującego Londynu, a drugim radykalna i eksperymentalna polityka kulturalna generowana przez kontrkulturę miasta. Powiązania między tymi dwiema scenami są nakreślone, przyglądając się najpierw spektakularnym wydarzeniom, które ukształtowały powojenny Londyn, a następnie modernistycznej fizycznej i społecznej rekonstrukcji miasta, a także eksperymentom artystycznym, takim jak pop i op-art. Korzystając z londyńskiej prasy undergroundowej, książka bada następnie zastąpienie tego pozornie materialistycznego obrazu kontrkulturą podziemnego Londynu z połowy lat sześćdziesiątych. Swinging City rozwija argument, że te rozbieżne wątki łączą się wokół wspólnej kosmologii związanej z nowym rozumieniem natury, które w różny sposób pozycjonowało ludzkość i technologię. Książka śledzi moment w geografii historycznej Londynu, w którym miasto umacnia się jako postimperialne miasto globalne. Swingujący Londyn, jak twierdzi, wyłonił się jako produkt tego dokapitalizowania poprzez wchłonięcie awangardowych osiągnięć z prowincji i szeregu ponadnarodowych, głównie transatlantyckich wpływów. Język: angielski